BRAZILIAN JIU JITSU

Mitsuyo Maeda (Μιτσούγιο Μαέντα)… Σε αυτό το πρόσωπο χρωστά την ύπαρξή του το brazilian jiu jitsu! Μαχητής του sumo, και στη συνέχεια μαθητής του ιδρυτή του judo, Τζιγκόρο Κάνο και μάλιστα ένας απ’ τους πέντε καλύτερούς του αφού απέκτησε 7 dan, ο Μαέντα εμπνεύστηκε αυτή τη μορφή της πολεμικής τέχνης το 1914. Τότε που σε μια παγκόσμια αναζήτηση η οποία ξεκίνησε το 1904, βρέθηκε στη Βραζιλία (συγκεκριμένα στις 14 Νοεμβρίου) και αποφάσισε να οργανώσει μια Ιαπωνική αποικία με τη βοήθεια του Gastão Gracie, ντόπιου επιχειρηματία.

Η «καταγωγή» της τέχνης είναι και ο λόγος που διατηρεί χαρακτηριστικά του judo αλλά και του jiu jitsu. Κύριο χαρακτηριστικό όμως της τέχνης, είναι η πάλη και ειδικότερα η μάχη εδάφους.

Η φιλοσοφία της στηρίζει μια ιδέα… Ότι ακόμα κι ένα μικρόσωμο και αδύναμο άτομο μπορεί να αμυνθεί, όταν απέναντί του βρεθεί κάποιος αντίπαλος που φαινομενικά υπερέχει. Απέναντι δηλαδή σ’ έναν μεγαλύτερο σωματικά και πιο δυνατό, χάρη φυσικά στις κατάλληλες τεχνικές, όπως κλειδώματα αρθρώσεων και στραγγαλισμοί.

Εκτός από αυτό όμως υποστηρίζει την καλή φυσική κατάσταση αλλά και το χτίσιμο του χαρακτήρα των νέων ανθρώπων. Γενικότερα θα λέγαμε αποτελεί έναν ξεχωριστό τρόπο ζωής. Έναν τρόπο ζωής που επέλεξε να κανει ο Gracies που διδάχθηκε την τέχνη απ’ τον «πατέρα» της. Μάλιστα ονομάστηκε brazilian jiu jitsu, όταν αυτός ο άνθρωπος σε μια προσπάθεια να εξαπλωθεί η τέχνη, μετακόμισε απ’ τη Βραζιλία στην Αμερική και άρχισε να τη διδάσκει. Πολλές φορές όμως μπορεί κανείς να τη συναντήσει και ως Gracie Jiu Jitsu, όμως η ονομασία αυτή αναφέρεται στο πιο εκσυγχρονισμένο στυλ που ο Carlos Gracie, μαθητής του Μαέντα, δημιούργησε στη συνέχεια.

Επειδή όμως κάθε εκπαιδευτής έχει τη δική του μοναδική άποψη για την τέχνη, υπάρχουν αρκετά στυλ, όπως Gracie Humaita, Gracie Barra, and Carlson Gracie Jiu-Jitsu.

Το BJJ που συστήθηκε στον κόσμο, σε διεθνές επίπεδο το 1990, περιλαμβάνει εκπαίδευση για αυτοάμυνα, για συμμετοχή σε αγώνες αρπαγής και διαγωνισμούς mixed martial arts. Δίνει βάρος όπως προαναφέραμε στην πάλη εδάφους κι αυτό γιατί έτσι μόνον μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί πιο αποτελεσματικά ένας σωματώδης αντίπαλος.

Στόχος είναι η επίτευξη μιας κυρίαρχης θέσης στο έδαφος και ο σωστός χειρισμός μιας σειράς κινήσεων που θα οδηγήσουν στην υποταγή του αντιπάλου. Τα κλειδώματα έχουν σκοπό να απομονώσουν ένα άκρο του και να δημιουργήσουν με τη στάση των σωμάτων ένα μοχλό πίεσης έτσι ώστε να μην μπορεί να δραπετεύσει ο αντίπαλος.

Ένας όχι και τόσο κοινός τύπος λαβής, είναι ένα κλείδωμα συμπίεσης, όπου ένας μυς του αντιπάλου, πιέζεται από το γόνατο ή τον καρπό του αθλητή που έχει επιβληθεί , προκαλώντας του έντονο πόνο. Αυτοί οι τύποι κλειδωμάτων όμως, δεν επιτρέπονται στους διαγωνισμούς για λόγους ασφαλείας. Το ίδιο ισχύει και για τα κλειδώματα στα γόνατα και τη σπονδυλική στήλη, αφού μπορεί να προκληθεί ζημιά τόσο σημαντική που να χρειάζεται ακόμη και χειρουργική επέμβαση.
Επιτρέπονται όμως κλειδώματα στον καρπό, τον αγκώνα , τον ώμο ή τον αστράγαλο, αφού τα συγκεκριμένα σημεία του σώματος είναι πιο ευέλικτα.

Πηγή Άρθρου: mart-art.gr