Υπάρχουν πολλά είδη ψυχολογικής βοήθειας, κάποιες από τις πιο γνωστές προσεγγίσεις είναι η ψυχοδυναμική, η γνωσιακή, η γνωσιακή αναλυτική, η γνωσιακή συμπεριφοριστική, η συστημική και άλλες.

Η διάρκεια της ψυχοθεραπείας καθορίζεται από το είδος του προβλήματος, την ικανότητα του θεραπευμένου να συμμετέχει ενεργά στην θεραπεία και την θεωρητική κατάρτιση του θεραπευτή. Ένας ενδεικτικός αριθμός συνεδριών με γνωσιακή – αναλυτική προσέγγιση διαρκεί 16-24 συνεδρίες. Ανάλογα το πρόβλημα οι συναντήσεις συνήθως γίνονται 1 φορά την εβδομάδα και διαρκούν περίπου 45 λεπτά.

Το κόστος επηρεάζεται από μεταβλητές όπως η εμπειρία του θεραπευτή και η επιστημονική του κατάρτιση, το είδος του προβλήματος, την συχνότητα των συνεδριών, την μακρόχρονη διάρκεια της θεραπείας. Σε γενικές γραμμές ένας μέσος όρος είναι 40-70 ευρω ανά ραντεβού.

Η βασική διαφορά μεταξύ ψυχολόγου και ψυχίατρου, είναι ότι ο ψυχίατρος χορηγεί φάρμακα ενώ ο ψυχολόγος όχι. Κάποιες φορές ο ψυχολόγος μπορεί να κρίνει ότι κάποιος ασθενής χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή και να συνεργαστεί με κάποιον ψυχίατρο ή άλλες φορές κάποιος ψυχίατρος κρίνει ότι παράλληλα με την φαρμακευτική αγωγή η ψυχοθεραπεία θα ωφελούσε περισσότερο τον ασθενή οπότε θα συνεργαστεί με κάποιον ψυχολόγο.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσει ο κόσμος ότι ο ψυχολόγος δεν δίνει μαγικές λύσεις ούτε αποφασίζει για τον θεραπευόμενο αλλά τον εκπαιδεύει ώστε να μάθει μόνος του να παίρνει σημαντικές αποφάσεις.

Πολλοί θεραπευόμενοι νιώθουν ματαίωση επειδή στην δέυτερη ή τρίτη συνεδρία δεν έχουν λυθεί τα προβλήματά τους ή δεν έχουν πάρει συμβουλές. Για να επιτευχθεί η αλλαγή, χρειάζεται την συνεργασία θεραπευτή – θεραπευόμενου, αλλά εξαρτάται και από το είδος του ψυχολογικού προβλήματος και από το πόσο έτοιμος είναι ο θεραπευόμενος για να αλλάξει, καθώς όλοι οι άνθρωποι αντιστεκόμαστε στην αλλαγή.

Η ψυχοθεραπεία ξεκινάει με την γνωριμία θεραπευτή – θεραπευόμενου, την ενημέρωση του θεραπευόμενου για τον τρόπο που δουλέυει ο θεραπεύτης και το «συμβόλαιο» που καθορίζει τα όρια (απόρρητο, πληρωμή, ώρα και διάρκεια της συνεδρίας και άλλα) και τους όρους της θεραπείας (υποχρεώσεις και δικαιώματα και των δύο πλευρών). Στις επόμενες συνεδρίες ο θεραπευτής παίρνει ιστορικό, ίσως χορηγήσει κάποιο ερωτηματολόγιο και ακολοθούν τεχνικές ανάλογα την θεραπευτική προσέγγιση. Πέρα από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται επικουρικά, καθώς δεν είναι πανάκεια, χρησιμοποιείται η συζήτηση προκειμένου ο θεραπευόμενος να προβεί σε αυτοαποκάλυψη, αυτογνωσία και να εκφράσει βαθύτερα συναισθήματα και σκέψεις ώστε να οδηγηθεί στην εσωτερική πραγμάτωση και την ψυχική ισορροπία. Επίσης ο θεραπευόμενος καλείται να κάνει κάποιες ασκήσεις μεταξύ των συνεδριών, είτε γραπτές είτε πρακτικές, με σκοπό την ενεργό συμμετοχή του, την εκπαίδευση σε κάποιες δεξιότητες αλλά και την γενίκευση και εφαρμογή αυτών που μαθαίνει στην θεραπεία.

Πηγή Άρθρου: psychologiagr.wordpress.com